Houston zbliża się obelisk z poczuciem zdumienia i przesądów . Obawia przejście wewnątrz ogrodzenia otaczającego go i czuje obecność jej kolegów internowanych . " Potem , jak gdyby z ziemi rośnie wokół nas na dno doliny , zacząłem słyszeć pierwsze szepty , prawie niesłyszalne , od wszystkich tych tysięcy ludzi, którzy kiedyś tu mieszkali , szeroki , wietrznie dźwięk duch tego życia . "
rock Gardens
Wędrując dalej w Manzanar , Houston odkrywa rozproszone ogrodów skalnych , że ludzie z obozu ułożonych wokół schodów do koszar . Ona opisuje skały, wybrane starannie do ich kształtu i wyglądu , jak " charakterystyczny japoński " i jako pomniki " coś trwale ludzi . " Te kamienie , jak obelisk , również głos . " Każdy kamień byłw ustach, mówiąc o rodzinie , dla niektórych ludzi, którzy upiększonego jego progu . "
Stepping Stone
kończy Houston opis jej zwiedzanie Manzanar na odskocznię wyobraża sobie oznakowane przód koszar jej rodziny . Tym razem ,kamień posiada mniejsze znaczenie niż łańcucha myśli prowokuje . Pamięta jej ojciec palenie korek do leczenia chory z powrotem na schodach na kilka dni przedrodzina opuścili obóz , i dowiaduje pamięci doszła do odzyskania jej matki :" rekindled dzikość w oczach taty ", pisze . To byłwyraz buntu nosił jakorodzina opuścił obóz w ojca cenione ale zniszczonym niebieskim Nash .
Dziedziczenie
powrót do Manzanar Houston prawie 30 lat po Zostawiła przebiegała z poczuciem , że wyobrażał sobie swoje doświadczenia z dzieciństwa . Wstyd uniemożliwił jej rodziny od mówienia otwarcie o obozie . Kamienne artefakty odkrywa prowadzić ją przez szereg wspomnień , z kulminacją w zmartwychwstanie i dumny ojciec, wyzywające , że dodać substancję do jej przeszłości . Wyszła Manzanar po raz ostatni , że " będzie nosić ten obraz ... jak reszta mojego dziedzictwa. "